غزل ۸۲ مولانا
۱ معشوقه به سامان شُد تا باد چُنین بادا کُفرَش همه ایمان شد تا باد چُنین بادا ۲ مُلْکی که پَریشان شُد از شومیِ شَیطان شد باز آنِ سُلَیمان شد تا باد چُنین بادا ۳ یاری که دِلَم خَستی دَر بر رُخِ ما بَستی غَمخوارهی یاران شد تا باد چُنین بادا ۴ هم باده […]